O ΖΟΡΖ ΜΠΑΤΑΪΓ γεννήθηκε το 1897. Πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια, με αρρώστιες και φτώχεια. Το 1922 άρχισε τη μακρόχρονη σταδιοδρομία του ως βιβλιοθηκάριος στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας. Προσηλυτίστηκε στον καθολικισμό αλλά στη συνέχεια άλλαξε και πάλι τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις. Κατά το 1926-1927 ακολούθησε ψυχαναλυτική θεραπεία και το 1928 εξέδωσε το πρώτο του έργο Ιστορία του ματιού, τα πρόσωπα του οποίου παραπέμπουν στα μυθιστορήματα του ντε Σαντ. Από το 1929 ως το 1932 βρίσκεται σε έντονη αντιπαράθεση με τον Αντρέ Μπρετόν· κατηγορεί τους σουρεαλιστές ότι φθείρουν κάθε επαναστατική δύναμη με τον "ξεμωραμένο ιδεαλισμό" τους. Υμνεί το απεχθές και αντιτάσσει στον τρελό έρωτα τον πιο βίαιο ερωτισμό. Το 1946, δημιουργεί μαζί με τον Πιέρ Κλοσόφκσι και τον Ροζέ Καϊγιουά το περιοδικό Critique, το οποίο υπάρχει ακόμη και σήμερα. Η σκέψη και το συνολικό έργο του Μπατάιγ αποτελούν μια διαρκή αμφισβήτηση των ορίων, καθώς και των εννοιών που χρησιμοποιεί. Μερικά από τα πιο σημαντικά έργα του Μπατάιγ είναι τα εξής: Η εσωτερική εμπειρία, Η Λογοτεχνία και το Κακό, Ο ερωτισμός, Ο Νίτσε και ο κομουνισμός, κλπ.