Ο ήρωας αυτού του βιβλίου ονομάζεται Πιμ. Κάποιοι θα μάθουν κάποτε την προέλευση του ονόματος, και πιθανόν να τρομάξουν. Προς το παρόν, δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Ο Πιμ ήταν ένας συνηθισμένος ασυνήθιστος τύπος, έφηβος, που ζούσε μόνος του σε ένα έρημο σπίτι, έφτιαχνε μουσική και την έβαζε σε κονσέρβες – ναι, σε κονσέρβες∙ γιατί;
Ο Πιμ μιλούσε λίγο, και σπάνια. Όταν το έκανε, επαναλάμβανε τις λιγοστές λέξεις που ήξερε, γιατί δεν του χρειάζονταν άλλες. Η αγαπημένη του ήταν η λέξη Νάνα. Ο Πιμ την ερωτεύτηκε, και αποφάσισε να της χαρίσει τη μουσική του μέσα σε ένα σαρδελοκούτι.
Ήταν η καλύτερη κακή ιδέα που είχε ποτέ.
Τα υπόλοιπα είναι αυτό το μυθιστόρημα, που ίσως μιλά για ένα ακατονόμαστο έγκλημα, για την καταστροφή και το τέλος του κόσμου, και για άλλα πράγματα, ας πούμε για μια νέα αρχή. Ποιος ξέρει;
Αλλά το σωστό ερώτημα είναι: ποιος νοιάζεται; Εδώ είναι ο Πιμ, και περιμένει να μάθει.
ΔΙΑΒΑΣΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
ΔΙΑΒΑΣΕ ΛΙΓΟΤΕΡΑ